I love reading. I cannot remember how many books I have read uptil now, or how many books I have read this month. A booklet that I like most would be this one, written by PraAjarn Mitsuo Kawesako.
Substance of Life: Love and Mercy
สาระแห่งชีวิต คือรักและเมตตา
ชีวิตคือความรัก
ชีวิตที่ปราศจากความรัก ไม่ใช่ชีวิต
ความรักคืออาหารใจ
ความรักสร้างชีวิต
ความรักหล่อเลี้ยงจิตใจมนุษย์
พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า
สัตว์ทั้งหลายที่เราพบเห็น โดยเฉพาะมนุษย์ด้วยกันซึ่งเกิดมาพบกันในชาตินี้ ที่ไม่เคยเป็นพ่อแม่ ญาติพี่น้องกัน ในวัฏสงสารนั้นหายาก ในวัฏสงสารอันยาวนาน ในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต ทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกัน ดังนั้น ในการดำเนินชีวิตเราจึงไม่ควรประมาท สร้างศัตรู แบ่งพรรคแบ่งพวก ต่อสู้ แก่งแย่งชิงดีกัน แต่ควรที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน และมีความเมตตากรุณาต่อสัตว์ทั้งหลาย โดยเฉพาะเมื่อเกิดมาในครอบครัวเดียวกัน เราควรมีความรัก มีเมตตา กรุณาต่อกัน ช่วยเหลือกเกื้อกูลกัน และพัฒนาชีวิตให้มีความสุข
ชีวิตคนเราในชาติหนึ่ง ต่างมุ่งแสวงหาหลายสิ่งหลายอย่าง ทั้งทรัพย์สมบัติ เกียรติยศ ชื่อเสียง ฯลฯ แต่ในที่สุด สิ่งที่มีคุณค่ามากที่สุดในชีวิตคือ ความรัก
ความรักที่หมายถึงความปรารถนาดี เอื้ออาทรต่อกัน ยอมรับได้ทุกสิ่งทุกอย่างในความเป็นเขา รักอย่างไม่มีเงื่อนไข เป็นมิตรภาพที่ยั่งยืน เป็นความรักที่มีแต่ให้ ให้ด้วยความพอใจ สุขใจ ชีวิตที่มีความรักเช่นนี้ ย่อมอบอุ่นใจ สบายใจ ถึงแม้ว่าตาย การตายด้วยความสบายใจ สุคติ